کور باشدچشمی که خیره به گره ی ابروی توست

کر باد گوشی که در سمع بغض گلوی توست

نیست باد دشمنت یاکه دوست نادانِ دربرت

زنده باشد دوست دار ویاورت

***

یادم آمد روزی را که از هنر خویش گفتی

از شوق ومحبت در دل انداختن گفتی

گفتی چگونه سخن را شیرین کنی

در دل دیگران خانه گیر کنی

شوقی ساخته ای در دل این وآن

هرچه دانی بخشیده ای به دیگران

این نیکو سرشتی در خون توست

این خصلت نیکو در درون توست

*****

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: